Over ons

Hoe Prematuurkistje.nl ontstaan is

In 1979 werden mijn man en ik, na een perfecte zwangerschap, de ouders van een heel mooi klein meisje, 46 cm. groot. Onze dochter ..
Twee jaar later zijn we weer in blijde verwachting, maar bijna op de helft van de zwangerschap gaat het opeens mis, ons kindje wordt heel snel en veel te vroeg thuis geboren en overlijdt na een paar minuten geleefd te hebben.

Nu, anno 2022 is het gelukkig allemaal beter geregeld, maar toen kwam er een arts en een ziekenwagen, we werden meegenomen naar het ziekenhuis. (Ons kindje ging mee in een vuilniszak!!)
Ik onderging een curretage en ons kindje werd meegenomen voor onderzoek.
We hebben het nooit meer terug gezien.

Ruim een jaar later zijn we weer in verwachting, ditmaal van een tweeeïge tweeling, twee hartjes kloppen er, ieder aan een kant in mijn baarmoeder.
Deze zwangerschap mocht ik helaas maar van één kindje uitdragen,  het ging ook deze keer niet goed, ons ene kindje werd  te vroeg geboren en is vrijwel onmiddelijk na de geboorte overleden, ook dit kindje hebben we nooit meer terug gezien.

Ik moest drie maanden volledige bedrust houden in het ziekenhuis om te zorgen dat ons andere  kindje wel zou blijven zitten en verder kon groeien.
Met veel complicaties is dit gelukt, onze zoon kwam uiteindelijk maar 14 dagen te vroeg (in juli 1983) gezond op de wereld.

Helaas moesten wij ook van hem, na 9 jaar ontzettend van hem genoten en gehouden te hebben, afscheid nemen.

Tegenwoordig is er gelukkig betere begeleiding als het mis gaat, als je kindje te vroeg geboren wordt en overlijdt mag je je kindje zien, vasthouden, knuffelen en zelf beslissingen nemen omtrent een eventuele uitvaart.
Toen hebben wij deze mogelijkheid tot ons groot verdriet nooit gehad, wij konden onze prematuur geboren kindjes geen namen geven, we konden helaas geen afscheid meer nemen van ze, na obductie hebben we ze beiden nooit meer terug gezien.

Inmiddels zijn wij Opa en Oma van twee lieve kleinzoons van 15 en 12 jaar,  het is al weer heel veel jaren geleden dat onze lieve kindjes overleden, maar vergeten doen we ze nooit...!

Integendeel, ik denk juist nog vaak aan ze, ik heb in de loop van de jaren ook zoveel ouders van toen gesproken die hun kindjes ook nooit meer terug gezien hebben, deze kindjes werden vroeger gewoon weggestopt, de dood werd weggestopt, je moest vooral doorgaan, je kon immers nog weer andere kindjes krijgen....

Mede door mijn eigen ervaringen heb ik uitvaartsite  Prematuurkistje.nl opgezet.
Zo kan ik ouders van nu helpen en ondersteunen bij de allermoeilijkste taak in hun leven, het afscheid nemen van hun zo innig geliefde kindje.

Ik wens alle ouders van nu die hun kindje moeten missen heel veel liefde, sterkte en kracht toe! ❤️

Met warme groet,
Tina van Rumt